μοριότμητος

μοριότμητος, -ον (Α)

απόκοπος*, ευνουχισμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μόριον «γεννητικό ανδρικό όργανο» + τμητός (< τέμνω), πρβλ. λαιμό-τμητος, χειρό-τμητος].